Dolina Dolnego Bugu

  Największą powierzchnię zajmują suche ekstensywnie użytkowane pastwiska. Obszary bagienne skupiają się w okolicy ujścia dopływów oraz odciętych starorzeczy. Same koryto rzeki stanowi w niewielkim stopniu przekształcony przez człowieka krajobraz z nieuregulowanymi brzegami, licznymi dawnymi korytami, płyciznami, brzegi porastają zarośla wierzbowo – topolowe. Jest to jedno z nielicznych stanowisk gadożera w Polsce. W okresie lęgowym gniazdują tu między innymi takie gatunki jak: bączek, bocian czarny, brodziec piskliwy, czajka, cyranka, czapla siwa, krwawo dziób, gadożer, rybitwa biało czelna. W dużym zagęszczeniu występuje bocian biały i derkacz.

Dolina Liwca

  Część odcinków rzeki ma charakter naturalny, część jest uregulowana i zmineralizowana. W dolinie przeważają wilgotne łąki i pastwiska, na części terenu występują lasy olsowe i łęgowe.

Dolina rzeki Liwiec jest ważną ostoją ptaków wodno-błotnych, szczególnie w okresie lęgowym. Występują tutaj: brodziec piskliwy, cyraneczka, cyranka, czajka, kulik wielki, rybitwa Białowąsa, rycyk, bocian biały, derkacz, siweczka rzeczna i kszyk. Na przelotach często spotykane są gęsi: zbożowa i biało czelna.

Ostoja Nadbużańska

  Ostoja Nadbużańska obejmuje w granicach nadleśnictwa głównie grunty nieleśne położone wzdłuż rzeki Bug. Do założenia obszaru przyczyniło się występowanie siedlisk przyrodniczych z Załącznika I Dyrektywy Siedliskowej: wydm śródlądowych z murawami (zbiorowiska trawiaste) szczotlichowymi, starorzeczy, zalewanych mulistych brzegów rzek, suchych wrzosowisk, suchych muraw napiaskowych, storczykowych muraw napiaskowych, łąk trzęślicowych, ziołorośli nadrzecznych i okrajkowych, łąk selernicowych, niżowych łąk użytkowanych ekstensywnie. Wśród siedlisk leśnych występują tu płaty: lasów łęgowych i nadrzecznych zarośli wierzbowych, łęgowych lasów dębowo -wiązowo-jesionowych, świetlistej dąbrowy i boru chrobotkowego.

Ostoja Nadliwiecka

  Ponad połowę obszaru stanowią łąki i zarośla, pozostała część to obszary rolnicze i lasy (głównie liściaste, w mniejszym stopniu iglaste i mieszane) oraz obszar wodny rzeki Liwiec.

Jest to najcenniejszy pod względem przyrodniczym, obok doliny Bugu, obszar we wschodniej części województwa mazowieckiego. O tak wysokiej randze świadczy przede wszystkim - wysoka różnorodność biologiczna; koncentracja stanowisk chronionych i ginących gatunków roślin, grzybów i zwierząt; różnorodność siedlisk przyrodniczych oraz funkcja jednego z najważniejszych korytarzy ekologicznych o węzłowym znaczeniu ponad regionalnym.

Kantor Stary

Granice ostoi siedliskowej „Kantor Stary" w całości zawierają się w granicach istniejącego rezerwatu przyrody o tej samej nazwie. Ostoja została utworzona ze względu na występowanie typów siedlisk przyrodniczych: grądu środkowoeuropejskiego i łęgowych lasów dębowo-wiązowo-jesionowych.

Torfowiska Czernik

Obszar obejmuje dwie bezodpływowe niecki otoczone wysokimi wałami zwydmień. Powierzchnia torfowiska wynosi 53,8 ha, natomiast lasy nadleśnictwa zajmują 23,26 ha. Rozciąga się tu duży kompleks leśny zwany Czernikiem, w którym dominuję bory sosnowe. Torfowiska te to jedne z najlepiej zachowanych, na terenie wschodniego Mazowsza, torfowisk mszysto-turzycowych i mszarów, z płatami reprezentującymi stadia przejściowe do torfowisk wysokich.

Swoistą mozaikę tworzą tu zbiorowiska: turzycy dzióbkowatej, wełnianki wąskolistnej, turzycy nitkowatej. 

Dużą wartość tego terenu podkreśla występowanie rosiczki okrągłolistnej oraz obecność turzycy bagiennej, wymienionej w Polskiej Czerwonej Księdze Roślin, szlaczkonia torfowca figurującego w Polskiej Czerwonej Księdze Zwierząt oraz ważki – zalotki większej.

Na terenie Obszaru występuje dość liczna populacja żmii zygzakowatej oraz odbywają lęgi żurawie.